Originaliteit

Wat moet je schilderen? En wanneer is iets dat je schildert origineel? Vragen die mij bezighouden. Er zijn zo veel leuke dingen om te schilderen, zo veel vrijheid, maar wat moet het worden? Ik ben er wel achter dat een mooi plaatje nog best moeilijk is om te maken. Er zijn vele dingen die moeten kloppen. Veel vormen van balans waar ik eerder nooit het bestaan van wist bepalen of een plaatje mooi is. Je kan natuurlijk gewoon maar wat doen en dan hopen dat het leuk wordt. Of je kan van te voren een plan maken. En dan hopen dat het zo uitpakt als je het gedacht had. Spoiler alert; dat laatste gebeurt nooit.

Maar wanneer is een plaatje dan origineel? Hoe origineel kan je zijn? Ik hoorde vandaag op een podcast van Seth Godin een quote die zo ging; als je ‘form scratch’ een appeltaart wil maken dan moet je eerst het hele universum uitvinden. Daarmee bedoeld hij dat niets echt origineel is. Dat wil zeggen, we hebben allemaal vanalles gezien en meegemaakt. En dat beïnvloed wat wij maken. Maar ik denk wel dat er verschillende niveaus van originaliteit zijn.

Je kan een kunstwerk of een foto bijvoorbeeld namaken. Dat kan je zo precies doen als mogelijk, en ik heb gehoord dat dat een oude traditie is op kunstopleidingen en dat je daar veel van kan leren. Je kan het ook doen met als doel je eigen sausje erover te doen. Foto’s als referentie gebruiken is heel normaal, ook bij echt goede kunstenaars. Zelfgemaakte foto’s als referentie gebruiken is minder normaal. Want goede foto’s maken is een vak apart en dat kan niet elke schilder goed. En wanneer men kunst maakt zonder referentiefoto’s of beelden komen er vaak heel andere resultaten van. Dat is wel origineler dan het naschilderen van een bestaand schilderij. Ik probeer eigen foto’s te gebruiken als referentie. En als ik foto’s van anderen gebruik kies ik rechtenvrije foto’s.